Eerste ervaringen met Google Cardboard

“Pap, mag ik de dino’s zien?”, vraagt Benthe. Ik pak m’n iPhone en open de app DinoTrek VR. Benthe pakt de Google Cardboard viewer die ik een paar weken geleden in elkaar vouwde. Ik klem de iPhone in de viewer en geef hem aan Benthe. Zij kijkt in de viewer en bevindt zich gelijk in een virtuele wereld waar dinosauriërs rondlopen. Ze kijkt naar voren, ze draait zich om, kijkt naar boven en beneden. Een 360 graden omgeving, en met geluid erbij lijkt het net alsof ze in een Jurassic Parc film is terechtgekomen. Immersive learning met een stukje karton en een smartphone. Mobiel leren wanneer je niet mobiel bent. Voor nog geen €20 euro. Cool.

Cardboard
Google Cardboard is het virtual reality project van Google, bedacht als (grappig) alternatief voor de Oculus Rift. Ik heb de viewer van een externe partij gekocht of je maakt er zelf een. Bestel een pizza en gebruik de pizza-doos. Leuk techniek-projectje voor leerlingen. Ik heb een ‘versie 2’’ viewer, die ook geschikt is voor de grotere smartphones. In de viewer zitten twee lenzen die in combinatie met Cardboard-compattible VR-apps of video een splitscreen beeld opleveren die driedimensionaal wordt weergegeven. De eerste versie van de viewer heeft een klein verschuifbaar magneetje om interactie te hebben met de telefoon, versie 2 beschikt over een zogenaamde conductive touch button: druk deze in en je hebt als het ware op je scherm gedrukt. De techniek er achter ontgaat mij enigszins, maar ’t is wel cool.

Apps en video
Waar kijk je naar? Je download apps die geschikt zijn gemaakt om met de Cardboard Viewer te bekijken. Via VR-apps kijk je naar een virtuele omgeving, een 360 graden omgeving, die reageert op de bewegingen van je hoofd via de gyroscoop in de smartphone. Je kijkt omhoog, naar beneden, naar links, en rechts, en achter je. Op YouTube kun je op zoek gaan naar 360 graden video’s die je vervolgens afspeelt in Cardboard-modus. Indrukwekkend: Hong Kong Unrest. Via Google Maps of Streetview kun je ook 360 graden afbeeldingen bekijken.

360 graden video’s zijn er genoeg, de verzameling VR-apps vind ik vooralsnog wat tegenvallen. En dat heeft ook te maken met het feit dat ik er een iPhone inschuif, want via Google Play zijn er meer apps beschikbaar voor Android. Ik heb nu o.a. op mijn iPhone staan:

Google Cardboard, met wat voorbeelden van mogelijkheden: o.a. een VR-stadswandeling, tentoonstelling, caleidoscoop;
InMind VR, een game waarin je reist door een brein van een patiënt op zoek naar neuronen;
VPRO VR, de VPRO heeft een aantal VR-documentaires gemaakt geïnspireerd op de serie De Volmaakte Mens;
DinoTrek VR, walking with dinosaurs
Google Streetview, om 360 graden foto’s te bekijken
OffShore VR, gemaakt door oliemaatschappij Repsol, een VR-simulatie van een offshore olieplatform.

Om een beetje een beeld te krijgen van de beschikbare VR-apps. Op een of andere manier laat ik de VR roller coaster apps links liggen, achtbanen hebben in het echte leven ook niet mijn voorkeur.

Onderwijs
Waar ik helaas (nog) niet bij kom is Expeditions, een platform dat Google in het leven heeft geroepen naar aanleiding van het succes van Cardboard. Het platform bevat ‘VR field trips’, bijvoorbeeld naar de Chinese Muur, een vulkaan, of Mars. Dit is een mooie manier om in het klaslokaal een ‘authentieke leeromgeving’ te creëren voor leerlingen: mobiel leren als je niet mobiel kunt zijn. VR-veldwerk kan het echte veldwerk natuurlijk niet vervangen, maar kan bijvoorbeeld heel goed ingezet worden in de voorbereidingen er op.

Leerlingen en studenten bevinden zich in ‘realistische’ simulaties, wat allerlei spontane reacties uitlokt, alsof ze het echt ervaren. Er is sprake van immersive learning, een onderdompeling in de wereld van iemand anders. Realistische scenario’s die de mogelijkheid bieden om allerlei vaardigheden ‘veilig’ te oefenen. Belangrijk daarbij is wel dat de representaties en mogelijke acties in de scenario’s kloppen.

Ik heb nog geen ervaring met andere VR-viewers zoals de Oculus Rift of de Samsung Gear VR, en het zal vast een wereld van verschil zijn, maar wat ik de kracht vind van Cardboard is dat je op een goedkope manier een enorme potentie aan simulator-based learning een klaslokaal kan binnen halen. Daarbij ga ik er dan vanuit dat leerlingen en studenten wel beschikken over een smartphone. En hoewel dat in het primair onderwijs nog zeker niet het geval is, is die kans in het voortgezet-, middelbaar en hoger onderwijs groter. En anders werken de leerlingen samen met een Cardboard, en wisselen ervaringen uit.

Ik ben benieuwd naar meer toepassingen voor het onderwijs. Studie naar de affordances van deze VR-viewers en VR-werelden is belangrijk om te weten hoe je deze effectief kunt inzetten om het leren te ondersteunen. Ik ga het in de gaten houden.

Toen ik zo oud was als Benthe speelde ik met een View-Master van Mattel. Lekker 2D. Maar da’s nu ook een voorbeeld van retro-ICT.